Honey I'm good
Blijf op de hoogte en volg Lian
04 November 2015 | Verenigde Staten, Richmond
Hoi allemaal,
Het is alweer eventjes geleden dat ik een blog geschreven hebt, wat iets zegt over hoe druk ik het heb hier. Niet alleen met school, er zijn ook heel veel leuke dingen te doen, zo hadden we inmiddels al weer 3 weken geleden, de maandag en dinsdag vrij als ‘herfstvakantie’. Omdat we dus een extra lang weekend hadden ben ik er die vrijdag daarvoor, nadat we klaar waren met school, samen met Sue (Duitsland) Johanna (Duitsland) en Joy (Singapore) op uit getrokken. We hadden een auto gehuurd voor 5 dagen en daarmee hebben we meer dan 2700 kilometer mee afgelegd, (en als ik we zeg bedoel ik eigenlijk ik, want ik was de enige met een rijbewijs die ouder was dan 21). De titel verwijst naar het liedje dat we minimaal één keer per uur uit volle borst meezongen tijdens de reis.
Vrijdags zijn we van Richmond naar Charleston (South Carolina) gereden waar we eigenlijk rond een uur of 8 aan hadden moeten komen. Helaas gooide de overstromingen na de orkaan Joaquin, roet in het eten , de snelweg die het noorden met het zuiden van de oostkust verbindt was gedeeltelijk overstroomd dus hebben we een redelijk lange omleiding moeten volgen, waardoor we uiteindelijk pas rond 11 uur bij ons motel aankwamen, en we er dus een reis van ruim 10 uur op hadden zitten. Ik was uitgeput na die lange reis en viel al gauw genoeg in slaap, maar heb niet heel goed geslapen die nacht, dus de dag daarna zag ik erg op tegen de ruim 6 uur durende reis die we voor die dag gepland hadden.
Maar eerst zijn we Charleston ingegaan waar we voornamelijk naar een markt geweest zijn waar ze allemaal handgemaakte spulletjes verkochten. Net op het moment dat we wegreden uit Charleston begon het wat te druppen en nog geen minuut later viel het met bakken uit de hemel. Echt prettig rijden was het niet want ik zag amper wat voor me en er stonden grote plassen water op de weg maar uiteindelijk kwamen we veilig op de grote snelweg richting het zuiden aan en toen we daar eenmaal opzaten begon het langzaam op te klaren. De rest van de rit was zeer vermoeiend maar we waren die avond redelijk op tijd bij onze bestemming aangekomen namelijk Orlando in Florida. Nadat we daar hadden ingechecked in het motel zijn we nog naar Walmart gereden om wat te eten te halen en de kaartjes to kopen voor die dag daarna namelijk, Universal Studios in Orlando!
Voor degene die geen flauw idee hebben wat dat is, het is een pretpark gebaseerd op films geproduceerd door Universal, waaronder Harry Potter, Jurassic Park, de Marvel films etc. De grote trekker voor ons was natuurlijk Harry Potter, zoals de meeste van jullie vast wel weten ben ik groot fan, en dat waren de andere 3 ook, dus zijn we zodra we binnen waren meteen doorgelopen naar dat gedeelte. Het eerste wat je ziet is de Zweinsteinexpres, op platform 9 ¾, waarna je het dorpje Zweinsveld binnenloopt. Er zijn allemaal winkeltjes, zoals Zonko’s, de Drie Bezemstelen, de Zweinskop, Olivanders (hoort eigenlijk in de Wegisweg thuis, maargoed ;) ) Er waren verschillende attracties maar het toppunt was toch wel het Zweinstein kasteel. Het is meer een interactieve achtbaanrit, een beetje te vergelijken met de Droomvlucht in de Efteling, maar in plaats van dat je rustig rond gaat is het wel iets meer achtbaan op sommige gedeeltes terwijl je op andere gedeeltes rustig de tijd hebt om rond te kijken. Na alle attracties in het Harry Potter gedeelte gedaan te hebben zijn we een boterbiertje gaan drinken en daarna zijn we doorgegaan naar de rest van het park. In het volgende gedeelte waren veel water attracties te vinden dus we hebben de helft van de middag echt kletsnat rondgelopen maar het was een graad of 30 dus dat was niet erg. Tegen het begin van de avond hadden we het park een heel eind gehad maar we hadden nog een uurtje over voordat de bus terug ging naar ons motel, dus toen zijn we snel teruggegaan naar het Harry Potter gedeelte om te kijken of de lijn voor het kasteel niet te lang was zodat we die nog een keer konden doen, en we hadden geluk, het zat er net allemaal mooi in. ’s Avonds zijn we naar de chinees gereden voor avond eten al met al een heel geslaagde dag en dat was de lange ritten van die dagen daarvoor zeker waard.
De dag daarna, maandag dus, werd het weer tijd om richting het noorden te gaan rijden, het eindpunt voor die avond was Savannah (Georgia), maar we hebben tussendoor een redelijk lange stop gemaakt in St. Augustine, eerst op het strand, waar we een lekkere strandwandeling gemaakt hebben en daarna in het stadje zelf. St. Augustine is vrij toeristisch maar wel ontzettend mooi. ’s Avonds in Savannah zijn we uit gaan eten, maar hebben we verder niets speciaals meer gedaan.
De ochtend daarna hebben we wel nog een historische toer door Savannah gemaakt in een soort schoolbusachtige toerbus, zodat we in elk geval een groot gedeelte van de stad gezien hadden en wat van de geschiedenis opgepikt hadden. Toen was het tijd voor een lange rit richting Richmond. Een geluk was dat die dag de snelweg voor het eerst weer vrijgegeven was na de overstromingen, dus we hoefden geen omleiding te volgen, maar het laatste uurtje was echt super zwaar, na zoveel gereden te hebben werd het allemaal eventjes te veel toen het eenmaal donker werd, het enige waar ik op dat moment naar uitkeek was m’n bed. Toen we eenmaal weer op campus aangekomen waren was dat dan ook datgene waar ik direct naartoe ging, maar ik lag nog geen minuut in bed toen het brandalarm afging, het laatste waar ik op dat moment op zat te wachten, maargoed ongeveer drie kwartier later lag ik dan eindelijk in bed en viel ik als een blok in slaap. Hoewel het een heel vermoeiende vakantie was heb ik er ook super van kunnen genieten, hoewel ik het idee heb dat ik dat niet helemaal over heb kunnen brengen zoals ik het nu geschreven heb.
Veel tijd om bij te rusten was er niet bij want dat weekend had ik alweer een uitje op de planning staan. Zaterdagochtend ben ik om 6 uur opgestaan om de bus te pakken richting Fayetteville (North Carolina) want ik ging op bezoek bij Mila, een van mijn vriendinnen van Wales uit Oost Timor, die hier in de VS studeert. Het was echt super om d’r weer te zien na elkaar in de laatste twee jaar alleen via Skype gesproken te hebben. Veel speciaals hebben we niet gedaan, maar we hebben lekker lange wandeltochten gemaakt en flink bijgekletst. Hopelijk komt ze nog een van de weekenden die ik nog hier ben ook deze kant op want het zou super zijn om haar nog een keertje te zien en anders moeten we het voorlopig weer met Skype doen.
De weken daarna zijn vooral druk geweest met school, ik heb elke week wel een of meer tentamens en vaak ook nog een aantal grote (groeps)projecten, maar ik heb wel het idee dat ik super veel leer hier. Het educatie systeem is echt super hier, de leraren willen je echt iets leren en sommige dingen die ik in de ene klas leer kan ik weer aansluiten op de informatie van de ander klassen, en de projecten die je doet laten je de informatie toepassen, iets wat heel anders is in Maastricht. En hoewel ik er wel naar uitkijk om weer naar Maastricht te gaan, zou ik het niet erg vinden als ik het educatiesysteem mee kan nemen.
Afgelopen weekend was er weer genoeg te doen op campus. Vrijdag was de inauguratie van de nieuwe president van de school, een hele happening, tijdens de lunch die volgde kregen we gezelschap aan tafel van alumni van de school van bijna 50 jaar geleden. Het is echt grappig om te zien hoe toegewijd de Amerikanen blijven aan de school waar de naartoe zijn gegaan. Deze mensen komen bijvoorbeeld nog naar elke Football game die het team speelt, dat is echt heel anders dan in Nederland. Dit weekend was het ook Homecoming, wat betekende dat er nog meer alumni naar de school kwamen wat het gevoel dat ik van de dag daarvoor gekregen had alleen maar versterkte. Het lijkt erop dat ze hier echt een band blijven houden met hun school. Homecoming betekende ook dat er weer een football game was, dus samen met Sue, Johanna, Rebekah en Charlotte ben ik gaan kijken. De eerste helft speelde het team super goed, we stonden met 38 – 10 punten voor, in de tweede helft ging het al snel bergafwaarts, ze hebben uiteindelijk kunnen winnen, maar het scheelde niet veel!
Verder was het afgelopen weekend ook nog Halloween. Hoewel dat in Nederland de afgelopen jaren ook steeds meer gevierd word, is het hier in de VS echt een hele happening. De meeste kinderen gaan langs de deuren om snoep op te halen, maar onze Residence Coordinator, dacht dat het wel een leuk plan was als zijn dochter langs alle kamers zou gaan om snoep uit te delen ipv op te halen, echt super lief! De reis naar Orlando had me inspiratie opgedaan voor mijn Halloween kostuum, namelijk een dooddoener (de slechteriken in Harry Potter). Ik had op internet een filmpje gevonden voor de schmink en had een zwarte cape gekocht. Het schminken kosten wat tijd maar dan heb je ook wat, ik heb die avond echt super reacties gehad van mensen over m’n kostuum! (voornamelijk omdat de meeste meisjes hier zich hier verkleedde als iets schattigs ipv iets engs). Een zeer geslaagde avond dus.
Zo volgensmij zijn jullie weer een heel eind op de hoogte van wat ik de afgelopen weken allemaal gedaan heb als jullie dit gelezen hebben. Ik zal proberen de volgende keer iets eerder weer een blog te plaatsen zodat het niet zo veel is in een keer.
Liefs,
Lian
Het is alweer eventjes geleden dat ik een blog geschreven hebt, wat iets zegt over hoe druk ik het heb hier. Niet alleen met school, er zijn ook heel veel leuke dingen te doen, zo hadden we inmiddels al weer 3 weken geleden, de maandag en dinsdag vrij als ‘herfstvakantie’. Omdat we dus een extra lang weekend hadden ben ik er die vrijdag daarvoor, nadat we klaar waren met school, samen met Sue (Duitsland) Johanna (Duitsland) en Joy (Singapore) op uit getrokken. We hadden een auto gehuurd voor 5 dagen en daarmee hebben we meer dan 2700 kilometer mee afgelegd, (en als ik we zeg bedoel ik eigenlijk ik, want ik was de enige met een rijbewijs die ouder was dan 21). De titel verwijst naar het liedje dat we minimaal één keer per uur uit volle borst meezongen tijdens de reis.
Vrijdags zijn we van Richmond naar Charleston (South Carolina) gereden waar we eigenlijk rond een uur of 8 aan hadden moeten komen. Helaas gooide de overstromingen na de orkaan Joaquin, roet in het eten , de snelweg die het noorden met het zuiden van de oostkust verbindt was gedeeltelijk overstroomd dus hebben we een redelijk lange omleiding moeten volgen, waardoor we uiteindelijk pas rond 11 uur bij ons motel aankwamen, en we er dus een reis van ruim 10 uur op hadden zitten. Ik was uitgeput na die lange reis en viel al gauw genoeg in slaap, maar heb niet heel goed geslapen die nacht, dus de dag daarna zag ik erg op tegen de ruim 6 uur durende reis die we voor die dag gepland hadden.
Maar eerst zijn we Charleston ingegaan waar we voornamelijk naar een markt geweest zijn waar ze allemaal handgemaakte spulletjes verkochten. Net op het moment dat we wegreden uit Charleston begon het wat te druppen en nog geen minuut later viel het met bakken uit de hemel. Echt prettig rijden was het niet want ik zag amper wat voor me en er stonden grote plassen water op de weg maar uiteindelijk kwamen we veilig op de grote snelweg richting het zuiden aan en toen we daar eenmaal opzaten begon het langzaam op te klaren. De rest van de rit was zeer vermoeiend maar we waren die avond redelijk op tijd bij onze bestemming aangekomen namelijk Orlando in Florida. Nadat we daar hadden ingechecked in het motel zijn we nog naar Walmart gereden om wat te eten te halen en de kaartjes to kopen voor die dag daarna namelijk, Universal Studios in Orlando!
Voor degene die geen flauw idee hebben wat dat is, het is een pretpark gebaseerd op films geproduceerd door Universal, waaronder Harry Potter, Jurassic Park, de Marvel films etc. De grote trekker voor ons was natuurlijk Harry Potter, zoals de meeste van jullie vast wel weten ben ik groot fan, en dat waren de andere 3 ook, dus zijn we zodra we binnen waren meteen doorgelopen naar dat gedeelte. Het eerste wat je ziet is de Zweinsteinexpres, op platform 9 ¾, waarna je het dorpje Zweinsveld binnenloopt. Er zijn allemaal winkeltjes, zoals Zonko’s, de Drie Bezemstelen, de Zweinskop, Olivanders (hoort eigenlijk in de Wegisweg thuis, maargoed ;) ) Er waren verschillende attracties maar het toppunt was toch wel het Zweinstein kasteel. Het is meer een interactieve achtbaanrit, een beetje te vergelijken met de Droomvlucht in de Efteling, maar in plaats van dat je rustig rond gaat is het wel iets meer achtbaan op sommige gedeeltes terwijl je op andere gedeeltes rustig de tijd hebt om rond te kijken. Na alle attracties in het Harry Potter gedeelte gedaan te hebben zijn we een boterbiertje gaan drinken en daarna zijn we doorgegaan naar de rest van het park. In het volgende gedeelte waren veel water attracties te vinden dus we hebben de helft van de middag echt kletsnat rondgelopen maar het was een graad of 30 dus dat was niet erg. Tegen het begin van de avond hadden we het park een heel eind gehad maar we hadden nog een uurtje over voordat de bus terug ging naar ons motel, dus toen zijn we snel teruggegaan naar het Harry Potter gedeelte om te kijken of de lijn voor het kasteel niet te lang was zodat we die nog een keer konden doen, en we hadden geluk, het zat er net allemaal mooi in. ’s Avonds zijn we naar de chinees gereden voor avond eten al met al een heel geslaagde dag en dat was de lange ritten van die dagen daarvoor zeker waard.
De dag daarna, maandag dus, werd het weer tijd om richting het noorden te gaan rijden, het eindpunt voor die avond was Savannah (Georgia), maar we hebben tussendoor een redelijk lange stop gemaakt in St. Augustine, eerst op het strand, waar we een lekkere strandwandeling gemaakt hebben en daarna in het stadje zelf. St. Augustine is vrij toeristisch maar wel ontzettend mooi. ’s Avonds in Savannah zijn we uit gaan eten, maar hebben we verder niets speciaals meer gedaan.
De ochtend daarna hebben we wel nog een historische toer door Savannah gemaakt in een soort schoolbusachtige toerbus, zodat we in elk geval een groot gedeelte van de stad gezien hadden en wat van de geschiedenis opgepikt hadden. Toen was het tijd voor een lange rit richting Richmond. Een geluk was dat die dag de snelweg voor het eerst weer vrijgegeven was na de overstromingen, dus we hoefden geen omleiding te volgen, maar het laatste uurtje was echt super zwaar, na zoveel gereden te hebben werd het allemaal eventjes te veel toen het eenmaal donker werd, het enige waar ik op dat moment naar uitkeek was m’n bed. Toen we eenmaal weer op campus aangekomen waren was dat dan ook datgene waar ik direct naartoe ging, maar ik lag nog geen minuut in bed toen het brandalarm afging, het laatste waar ik op dat moment op zat te wachten, maargoed ongeveer drie kwartier later lag ik dan eindelijk in bed en viel ik als een blok in slaap. Hoewel het een heel vermoeiende vakantie was heb ik er ook super van kunnen genieten, hoewel ik het idee heb dat ik dat niet helemaal over heb kunnen brengen zoals ik het nu geschreven heb.
Veel tijd om bij te rusten was er niet bij want dat weekend had ik alweer een uitje op de planning staan. Zaterdagochtend ben ik om 6 uur opgestaan om de bus te pakken richting Fayetteville (North Carolina) want ik ging op bezoek bij Mila, een van mijn vriendinnen van Wales uit Oost Timor, die hier in de VS studeert. Het was echt super om d’r weer te zien na elkaar in de laatste twee jaar alleen via Skype gesproken te hebben. Veel speciaals hebben we niet gedaan, maar we hebben lekker lange wandeltochten gemaakt en flink bijgekletst. Hopelijk komt ze nog een van de weekenden die ik nog hier ben ook deze kant op want het zou super zijn om haar nog een keertje te zien en anders moeten we het voorlopig weer met Skype doen.
De weken daarna zijn vooral druk geweest met school, ik heb elke week wel een of meer tentamens en vaak ook nog een aantal grote (groeps)projecten, maar ik heb wel het idee dat ik super veel leer hier. Het educatie systeem is echt super hier, de leraren willen je echt iets leren en sommige dingen die ik in de ene klas leer kan ik weer aansluiten op de informatie van de ander klassen, en de projecten die je doet laten je de informatie toepassen, iets wat heel anders is in Maastricht. En hoewel ik er wel naar uitkijk om weer naar Maastricht te gaan, zou ik het niet erg vinden als ik het educatiesysteem mee kan nemen.
Afgelopen weekend was er weer genoeg te doen op campus. Vrijdag was de inauguratie van de nieuwe president van de school, een hele happening, tijdens de lunch die volgde kregen we gezelschap aan tafel van alumni van de school van bijna 50 jaar geleden. Het is echt grappig om te zien hoe toegewijd de Amerikanen blijven aan de school waar de naartoe zijn gegaan. Deze mensen komen bijvoorbeeld nog naar elke Football game die het team speelt, dat is echt heel anders dan in Nederland. Dit weekend was het ook Homecoming, wat betekende dat er nog meer alumni naar de school kwamen wat het gevoel dat ik van de dag daarvoor gekregen had alleen maar versterkte. Het lijkt erop dat ze hier echt een band blijven houden met hun school. Homecoming betekende ook dat er weer een football game was, dus samen met Sue, Johanna, Rebekah en Charlotte ben ik gaan kijken. De eerste helft speelde het team super goed, we stonden met 38 – 10 punten voor, in de tweede helft ging het al snel bergafwaarts, ze hebben uiteindelijk kunnen winnen, maar het scheelde niet veel!
Verder was het afgelopen weekend ook nog Halloween. Hoewel dat in Nederland de afgelopen jaren ook steeds meer gevierd word, is het hier in de VS echt een hele happening. De meeste kinderen gaan langs de deuren om snoep op te halen, maar onze Residence Coordinator, dacht dat het wel een leuk plan was als zijn dochter langs alle kamers zou gaan om snoep uit te delen ipv op te halen, echt super lief! De reis naar Orlando had me inspiratie opgedaan voor mijn Halloween kostuum, namelijk een dooddoener (de slechteriken in Harry Potter). Ik had op internet een filmpje gevonden voor de schmink en had een zwarte cape gekocht. Het schminken kosten wat tijd maar dan heb je ook wat, ik heb die avond echt super reacties gehad van mensen over m’n kostuum! (voornamelijk omdat de meeste meisjes hier zich hier verkleedde als iets schattigs ipv iets engs). Een zeer geslaagde avond dus.
Zo volgensmij zijn jullie weer een heel eind op de hoogte van wat ik de afgelopen weken allemaal gedaan heb als jullie dit gelezen hebben. Ik zal proberen de volgende keer iets eerder weer een blog te plaatsen zodat het niet zo veel is in een keer.
Liefs,
Lian
-
04 November 2015 - 08:38
Janneke:
Waauw. Nice!
Geniet er nog van!
Liefs Janneke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
